mieć znaczy być…..

Zaczęło się......

Szkoła...przedszkole......

na razie krążę góra dól.....po woli się to normuję

Ruszam z kopyta,

dziś miałam ruszyć z zajęciami w tutejszej stajni......

wielką mam wdzięczność, że zaufano mi i powierzono dzieciaki do nauki <3

niestety pogoda się dziś posypała i troszku mi się wszystko zmieniło....

ale co się odwlecze.....

Na reszcie jesień....

widzę ją

czuję ją

mamy za sobą cudowną sesję zdjęciową......co 2 lata przyjeżdża Dorotka i nas uwiecznia :-)

czekam na te zdjęcia z niecierpliwością, bo Dorotka jest jedyna 

była mega magiczna aura

choć do pół godziny przed sesją lało i juz wpadałam w rozpacz,

bo termin był przesunięty z takiego lovley sunny 

ale to co się zadziało na niebie w czesie naszej sesji to ohhh i achhh

czekam przebierajac nóżkami....

Dziś taki wpis bez przesłania......

ale z małą analizą poprzedniego.....

końcówka lata była dla mnie trudna....

na prawdę

miałam dość lata

i przechodziłam jakieś "typowo babskie" rozżalenie.....

napisałam dokładnie to co wtedy czułam,

choć dziś po małym przepracowaniu widzę to zupełnie inaczej....

O ile nie zmieniam przesłania Ja Pass

zmieniam, to czego te pass się tyczy....

Otóż Ja nie pass nowym relacjom

Ja pass oczekiwaniom......

Mój problem ciągle polega na uciekaniu.......

owszem biorę udział w imprezach.....

ale do momentu gdy kończy się ta tzw część oficjalna....

gdzie słucham wystąpień......

opowieści......

ale jestem sobie po swojemu szara między ludźmi 

niewidoczna dla nikogo

gdy kończy się część oficjalna ja uciekam "po angielsku"

ZAWSZE!!!

Nienawidzę być sama wśród ludzi, których nie znam,

a że w ostatnich latach na takie iwenty chodzę sama....

uzmysłowiłam sobie coś.....

jeśli chodzi o moją samotność

Ja kocham być sama.....

w domu.....

w świecie.....

i nawet na tych imprezach,

ale do momentu gdy jest jak w konie czy teatrze, gdzie uwaga skupia się na konkretnych ludziach.....

natomist nienawidzę samotności wśród ludzi,

którzy się znają,

rozmawiają ze sobą,

a ja zazwyczaj stoję jak słup ;-)

dlatego uciekam

dlatego nie mogę mieć oczekiwań

taka jestem

nie mam nawet ochoty tego zmieniać.......

Ja rozmawiam z paniami w sklepie....

w przedszkolu......

szkole......

ostatnio nawet zagadałam pana na ulicy ;-)

ale nie na nieoficjalnych częściach iventów.......

czy ludzie mnie wykluczają?

może niektórzy tak, choc raczej nie.....

ja się wykluczam sama....

czy mi z tym źle?

chyba nie?

czy blokuję sobie dostęp do poznawania ludzi?

być może,

choć.....

poznaję ludzi, 

ale ja chyba wolę tak "normalnie"

w codzienności

nie na iwentach

na tego typu imprezach zawsze się modlę, 

żeby nikt mnie nie wypatrzył

chowam swoją próżność do kieszeni

dla mojej próżności miejsce jest w necie

przez monitor

gadam sobie do ludzi

nagrywam

daje zdjęcia 

takie czasy ;-)

wchodzę w jesień jakaś spokojniejsza.....

mimo, że ciągle mam wrażenie, że nie ogarnę wszystkiego ;-)

choć weszłam w ten rok szkolny dobrze....

Dzieciaki super ogarniają 

Mam psa :-) który pomaga mi utrzymać dyscyplinę wstawania :-)

chodzę z nim na spacery.....

ustalam powoli plan na najbliższe miesiące

rysuję :-)

i tak już jesiennie sobie żyję :-)

Relacje są jak wybieranie menu w restauracji.....

i można je rozpatrzyć i ze strony zamawiającego i ze strony zamawianej potrawy......

Są ludzie, którzy zawsze "dla bezpiezeństwa" zamawiają to samo i najlepiej w jednym miejscu,

a jak zmienią kartę dań, to poszukają innej restauracji, byle potrawa się zgadzała.

Są tacy jak Ja.....

Lubią nowe, ale lubią wiedzieć w co idą ;-) więc najpierw sprawdzają wszystko na temat danej restauracji w necie z kartą na czele.....

i jak idą, to wiedzą co zamówią, wiedzą jak będzie w środku itp. itd....

Jak przyjdzie im iść w nowe bez możliwości rekonansu, na początku czują dyskomfort, ale jak oswoją się z wnętrzem, przeczytają menu robi się okej :-)

 Jest też grupa kochająca nowości.....tacy czują ekscytację, że będzie nowe, nieznane, ale przez to żadko kiedy pamiętają gdzie i co jedli.....

No dobra, to teraz od strony potraw.....

Są tzw. pewniaki, takie które wiedzą, że jak będą klienci, to ta potrawa na bank wyląduje na stole....

zazwyczaj, czy raczej często są to tzw. specjalnosci zakładu ;-) 

Są nowości w menu, każdy o nie zahacza okiem i zawsze znajdzie się ktoś, kto taką wybierze.....

Są też takie, które tkwią w menu omijane wzrokiem.....czasem przez cenę, czasem przez nietypowy składnik, oceniane powierzchownie,

żadko ktoś daje im szansę, ale i na takie znajdzie się amator prędzej czy później.....

Taka luźna metafora z dziś.....kiedyś posługowałam się wyłącznie metaforą i pomyślałam, że dla ćwiczenia umysłu mego czasem warto ;-) 

Ale ja dziś o relacjach.....

Trochę gorzko, trochę słodko.....

W ostatnich miesiącach, tygodniach i dniach próbowałam.....

Bóg mi światkiem! że próbowałam!

wychodzić ze strefy komfortu, poznawać nowych ludzi itp. itd.

i dziś przytafiła mi się dziwna sytuacja....

 ale od poczatku.....

przez zbieg okoliczności.....lub mój dziki los poznałam osobę....

tylko poznałam

szanowaną

lubianą

gdyby był to film o amerykańskich nastolatkach to była by to osoba wielce popularna ;-)

owa osoba, ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu zapamiętała mnie,

ale dziś dostałam od niej wiadomość 

 i o ile pierwsza część wiadomosci była rzeczowa, logiczna i okej (gdyby owa osoba pozostała tylko na tej części nie byłoby tego przemyślenia) 

o tyle dopisek do powyższej wiadomości rozwalił mnie totalnie:

brzmiał on: prosze mnie obserwować.....

zdumiewa mnie ta wiadomość do teraz....

ale

lubię wyciagać wnioski i po tej wiadomości zapaliła mi się słynna kreskówkowa żaróweczka w głowie

miałam, a raczej mam! takie ......okej .....acha czyli Ty jesteś super i Ja mam Ciebie obserwować,

jednocześnie z tym kim jestem i co mam do zaoferowania jako człowiek mam spadać na drzewo.....

i wiecie co?

Ja odkryłam, że takich ludzi typu  "obserwuj mnie, wspieraj, ale Ty rób co chesz, bo mnie kompletnie nie obchodzisz" spotkałam ostatnio więcej....

Mam zagwozdkę, bo ludzie generalnie narzekają, że realcje zanikają

No ciekawe czemu?

Może dlatego, że część z nich jest jednotronna?

Więc cóż Ja mogłam sobie pomyślać o takich relacjach?

a tyle, że jak śpiewa moja ukochana Nosowska "Ja Pas"

owszem nie zawsze się da w dwie strony.....

i żeby było jasne można wspierać ludzi "popularnych" i wtedy trudno rządać relacji 

Ja mówię o ludziach z krwi i kości......którzy żyją obok nas.......

w ostatnich miesiach wielokrotnie miałam tak, że wychodziłam z chęcią bliższego poznania,

a druga strona dawała mi do zrozumienia, że mam wracać do szeregu, bo nie wiem, może za wysokie dla mnie progi?

ale dzisiejsze: proszę mnie obserwować otwarło mi oczy szeroko.......

uwielbiam psychologię.......

uwielbiam obserwować ludzi.......

i ostatnio miałam ku temu parę okazji, 

po analizie wiem juz kogo mam unikać 

ale ale 

mój los jest taki jaki jest ;-)

z jednej strony mam ochotę zamknąć wrota pt "nowe relacje"

choć na szczęście los postawił mi na drodze ostatnio trzy! osoby dwie realnie jedną póki co wirtualnie, które są takimi promyczkami,

które święcą mi do tej szufladki w mózgu i może nie zostanę jeszcze całkowitym dzikiem z lasu :D 

a do tego mój kochany los przed dzisiejszym rozczarowaniem człowiekiem (a po przemyśleniu człowiekami ;-))  przygotował mnie

wysyłając na spotkanie z relacjami z przeszłości, gdzie czułam się po ludzku ZAOPIEKOWANA 

tak, to właściwe słowo 

to takie spotkania gdzie siadają ludzie i są siebie ciekawi nawzajem....

takie relacje są mi potrzebne,

gdzie Ja słucham,

ale też jestem słuchana.....

gdzie Ja jestem ciekawa człowieka,

ale on też jest ciekawy mnie.....

tam gdzie Ja daje wsparcie,

ale dostaje je w zamian

dodam że BEZINTERESOWNIE

dlatego kocham moje życie "zawodowe"

Jadę robię swoje 

i rozmawiam

pytam,

dzielę się

słucham.....

Jutro jadę naładować podupadłe dziś bateryiki dobrymi relacjami 

 i odpuszczam budowanie "nowego"

zgodnie z moimi zasadami

pokorą

byciem w zgodzie ze sobą

kto ma być to będzie

kto ma przyjść to przyjdzie

kto ma odejść odejdzie

kto ma wrócić wróci

nic na siłę

jest takie powiedzenie, którego nie cierpię,

ale jest ostatnio jak to słynne "nie myśl o białym niedźwiedziu"

brzmi ono "nie jestem zupą pomidorową" ;-)

bo nie jestem

i moja siostra mówi mi ostatnio często,

że za to mnie zawsze podziwiała, 

że puszczałam niesłużące mi relacje,

godziłam się, że ktoś mnie nie lubi.......

jedna pozornie nic nie znacząca sytuacja pokazała mi,

że w tym moim ciągłym pędzie za zmianami,

wynikającym z ciagłej potrzeby wewnetrznego rozwoju

w relacjach lubię stabilizację,

w relacjach przyjacielskich Ja nie będę gonic króliczka

wolę oswajać lisy........

Niedawno śnił mi się znany sen......

Nie wiem czy każdy ma tego typu sny,

ale wiem, że bywają tacy 

 Śniła mi się moja matura.....

czasem są to inne egzaminy.....

w tych snach z tyłu głowy mam zawsze, że Ja taki egzamin już przecież zdałam......

jest to zawsze koszmar i gdy się budzę nie czuję nic innego niż ulgę......

Przemyśliwując to, zastanawiałam się jak to jest,

że tyle lat po szkole egzaminy są dalej koszmarem....

Doszłam do wniosku, że każdy egzamin, sprawdzian, kartkówka od zawsze kojarzy nam się ze strachem.....

Owszem gdy jesteś przygotowany (a ja tak miałam np. przez całą szkołę średnią ) niby nie powinieneś się bać,

ale jednak zawsze wietrzysz podstęp nauczyciela ;-) a że będzie nietypowe pytanie itp itd

Od zawsze słyszymy a co będzie jak nie zdasz?

Mnie od dzieciństwa straszono moją słabą ortografią......

Byli nauczyciele, którzy mnie nie lubili i z góry wiedziałam, że no nie będzie łatwo......

Skończyłam szkołę średnią, potem studia, podyplomówkę, studium prywatne, kursy......

Nigdy!!! nie miałam świadectwa z paskiem!!!

Nigdy!!! nie miałam wzorowego zachowania (chyba tylko na maturalnym opiekunowie internatu i wychowawczyni wywalczyli je dla mnie u tych którzy nie dażyli mnie sympatią ;-))

I nagle stanęłam po drugiej stronie....

Zaczełam uczyć 

Nie brałam do odpowiedzi (chyba, że umówiłam się z kimś na taki sposób zaliczenia)

Nie robiłam niezapowiedzianych kartkówek....raz zrobiłam, ale chłopaki ucieli mi z lekcji :D 

więc wyszłam z założenia, że skoro z danego tematu uciekli, to go znają ;-)

Starałam się jakoś tam przekazać po prostu to co wiem.

Tak, byli tacy "koledzy" którzy uważali, że jestem za miękka.....

kto mnie zna ten wie, że na takie opinie mam swoje zdanie ;-)

Moim zdaniem nie traciłam nic na takim stylu, 

Ci co chcieli coś z tej biologii wynieść....wyniesli

Ci, którzy chcieli tylko zakuć zdać i zapomnieć robili to.....

Ci, którzy chcieli po prostu dopa robili tyle, żeby go mieć......

Zawsze wychodziłam z założenia, że na wzajemnym szacunku można więcej ugrać, 

niż na zastraszaniu.......

Jesteśmy generalnie wychowywani na niewłaściwej interpretacji wiary (nie uogólniam oczywiście)

ale od dziecka straszy się nas piekłem, a nie pokazuje się nam, że chodzi o bycie dobrym po prostu, 

że to nie tak, że jak czegoś nie zrobisz to pójdziesz do piekła........tylko po prostu bycie dobrym daje i rozsiewa energię......

z mojego doświadczenia wynika, że jak ktoś biega do kościoła siedzi w pierwszej ławce itp żadko kocha bliźniego jak siebie samego......

raczej ocenia tego bliźniego tak, jakby sam był Bogiem......subiektywne.....może.......

Te teorie, że musimy nieść krzyż.....

Nikt nie mówi, to jest dobra siła, dobra energia, w którą warto wierzyć i warto prosić o wsparcie (przynajmniej, ja takiej interpretacji wiary za dziecka nie zaznałam...tylko te piekło, ten krzyż, te grzechy) 

Podobnie wychowuje nas szkoła, 

że jak się nie będziesz uczył to......

że patrz a Tola zobacz jak ładnie napisała a ty.....

nie jestem już związana ze szkoła od wielu lat (po za uczeniem w Szkole z wyboru, ale to inna bajka raczej nieporządana przez dzisiejszy system :D) 

wracam do szkoły....

w nowej roli......mamy.....

Mam niezłe umiejętności do wspierania dzieci......

przez parę lat pracowałam jako trener metod efektywnej nauki,

uczyłam dzieciaki jak się uczyć przez zabawę i jak nawet niechciany materiał zamienić w chciany ;-)

marzy mi się wrócić do tego.....

zrobić warszaty dla dzieci

rodziców

nauczycieli 

Chcę, taki mam cel i pewnie w końcu zrobię :-) 

Wiem, że w dobie internetu nauka jest i łatwiejszai trudniejsza zarazem........

ale ciągle marzy mi się nowy system.....

wspierający talenty.....

pokazujący dziecku, że jak idzie na egzamin,

to żeby z tyłu głowy dziecko nie miało: co będzie jeśli....

tylko idę z taką wiedzą, że dam radę 

Pisałam tutaj już kiedyś, że jak mój pierwszy rocznik zdawał maturę, bałam się przeokrutnie jak im pójdzie.....

tak mamy wpojone też z tej drugiej strony.....

Nie mamy podejścia wiary w ucznia/dziecko

Tylko mamy jakis wpojony strach......

Tak jak mówię jestem matką dinozaurem małych dzieci, więc może się zdziwię....

może teraz jest inaczej......

Dzieciom moim obiecuję tutaj dziś,

że dam im wsparcie, będę pchać gdy zobaczę ich zainteresowania i talenty.....

Będę zachęcać, że warto wiedzieć.....

Warto znać (czasem myślę, że są tematy w których mój 7latek już kładzie mnie na łopadki)

Jestem dumna, że mieszkając tutaj bez problemu sam z siebie pyta o nazwy roślin i zwierząt :-)

ale obiecuję, że będę codziennie pracować nad tym, żeby nie mieć MOICH oczekiwań wobec nich.....

będę się starała nie oceniać, ani ich, ani nauczycieli, będę starała się po prostu wyciągać co ważne.....

będę czuwać.........

i mam nadzieję, że te moje półkloniki ;-) pójdą swoją drogą :-) 

Dziś jechałam "w trasę" i pomyślałam sobie, że dawno nie było alfabetu :-)

więc o to alfabet na dziś....na ten rok.....na życie teraz 

A jak Antoni mój

B jak Boguś czyli najlepsiejszy z człowieków jakich poznałam :-)

C jak cierpliwość czyli c jak cecha nad, którą ja pracuję całe życie 

D jak dom.... to stan d jak ducha

E jak entuzjazm niezmiennie najpiękniej brzmiące słowo e jak ever ;-)

F jak forma ostatnio całkiem dobra i ta psychiczna i ta f jak fizyczna 

G jak góry tworzą magię, która mnie otula 

H jak hot summer (piszę to siedząc na balkonie w centrum miasta) a to lato jest hot pod wieloma względami :-)

I jak inteligencja ludzka bynajmniej nie sztuczna tfu!

J jak jurta w zgodzie z naturą tylko z nią kojarzy mi się J 

K jak Koniaków.....koń też zawarty ;-) moje miejsce na ziemi mam je po latach poszukiwań siebie gdzieś ......

L jak las moja bateria na życie 

Ł jak łąka na której żyje.... dotarłam na nią metaforycznie i realnie (kiedyś o tym gdzieś pisałam )

M jak moja Marianna i wszystko jasne :-) 

N jak nauka..... całe życie

O jak obraz jest to tak wielowątkowe słowo, że osobną notkę bym musiała popełnić... ja patrzę na świat głównie dźwiękiem ale od czasu gdy mieszkam w górach ten widziany oczyma znaczy więcej 

P jak pokora niezmiennie 

R jak rodzina ta duża....ta biologiczna i ta nabyta w czasie życia 

S jak siła

T jak trenowanie po lesie następna bateryjka na moje bycie....kontakt z ludźmi jakich kocham no i z końmi, które kocham nad życie

U jak uważności na każdą chwilę wtedy dobrze się żyje

W jak wyobraźnia to oczy duszy.... jak ktoś nie ma wyobraźni to dla mnie nie ma duszy....poziom duszy w stosunku do ciała wyznacza w jak wrażliwość....im więcej wrażliwości tym atrakcyjniejszy człowiek (przynajmniej dla mnie )  

Z jak zwierzęta..... dla mnie ważne, teraz czekam co powie los kto po za moim koniem, będzie w rodzinie..... i wszystkie moje owady, płazy, gady, ptaki, ssaki i nawet mięczaki które żyją z nami po siąsiedzku na naszej wspólnej łące

 Ż jak życie kocham Cię nad życie 

Ź źródło życia póki boję ja jestem.....

Gdy zaczynały się wakacje miałam myśl czy Ja z dwojgiem moich małych szaleńców przypadkiem nie zwariuję ;-)

Tymczasem lipiec sunie......za tydzień już się będzie kończył.....

Marianna skończy trzy lata.....

Miałam gości......pomagali........

Goście zawsze zmieniają energię w domu.........

Jest większy chaos.....

Kocham gości....

Szczególnie kocham ich karmić :-)

Jak mówią dzieci mojej siostry, do cioci jeździ się głównie jeść......

Gdy w domu jest ktoś więcej nie przeczę, że dla mnie to duży chaos....

Zatracenie rutyny........choć ja nie jestem typem żyjącym według jakiś planów, nie mam rytuałów......

jestem pod prawie każdym względem nastawiona na zmiany

po za wakacjami!!!!......tutaj jestem absolutnym dziadersem lubię jeździć w sprawdzone miejsca, choć to jest trochę jak z życiem w jednym miejscu,

też mam nadzieję, że go nigdy już nie zmienię na inne 

mogę odkrywać nowe miejsca w okolicy, co tydzień przestawiać meble, ale Ja się z wiekiem zaczęłam przywiązywać do miejsc.....

nie mam żadnych potrzeb podróżowania......

w maju nad Bałtyk do naszej kochanej Jurty w zgodzie z naturą

w sierpniu do Karoliny nad jezioro,

no i w tym roku w końcu wracamy do Toskanii :-)

Do brzegu....

Myślałam, że będę w jakiś totalnych furiach z niedospania,

że 700 razy słyszane mamo w czasie dni mnie zabije 

jednak nie.....mam momenty, że najchętniej bym wyszła :D ale to są krótkie momenty.....

czasem się wykrzyczę.....

ale te wakacje to dla mnie jakiś pinsetny przełom w życiu.....

ostatnio odkryłam, że tak się zafiksowałam w bycie mamą, 

w siedzenie na mojej górze z dala od ludzi......

że ja zapomniałam o sobie.....

zatęskniłam za sobą...........

na początku nawet tego nie zauważałam......

ale mimo, że wydawało mi się, że jest ze mną całkiem dobrze od urodzenia Mani czułam się letko mówiąc nienajlepiej ze sobą......

i w te wakacje (choć cały proces zaczął się wiosną) Ja nagle znów się spotkałam ze sobą.....

i pierwszy raz od bardzo bardzo dawna lubię siebie, ale to dlatego, że ja znów sama siebie zauważyłam

Mogłabym zacząć stresować się moją nową drogą, która mnie czeka.....

Od września nagle nastąpi moment, gdy zostanę na parę godzin sama z sobą 

i mam plan, na jakąś tam drogę zawodową (po za trenowaniem koni i jeźdźców, bo to trwa i jest moją absolutną energetyczną bateryjką )

No właśnie nowa droga......

Każdy dzień jest właściwie nową drogą......

Nigdy nie wiesz co Cię czeka po otwarciu oczu tego "natępnego" dnia.......

Życie nauczyło mnie jednego:

Miej marzenia

zamieniaj je w cele

ale na plany uważaj

zawsze rób na marginesie notkę na to niespodziewane.....

Nauczyłam się cieszyć każdym dniem......

Doceniac co mam, 

a mam co doceniać......

teraz piszę patrząc na beskidy i tatry za nimi 

świerszcze cykają

ptaki śpiewają

ku Chwale Boga żadnego enduro za płotem dziś ;-)

Ja mam w sobie spokój i pierwszy raz w życiu nie siedzę i nie czekam aż dupnie.....

Serio

Jak cofam się w czasie nie wiem ile razy gdy było dobrze zamiast docenić 

Ja czekałam aż dupnie

Tylko, że jak w życiu parę razy dupnęło......

To człowiek wstawał i żył dalej......

Ogarniał......

I wychodził na prostą.......Guus Kuijer powiedział:

 wiesz kiedy zaczyna się szczęście?

Wtedy, kiedy człowiek przestaje się bać

Tego, co ludzie powiedzą.

Tego jak go oceniają.

Tego, co zrobią, jak się dowiedzą.

Kiedy przestaje się bać:

Żyć po swojemu 

Żyć na własny rachunek i odpowiedzialność.

Wybierać, chociaż wybory te nie zawsze są oczywiste i klarowne.

Kiedy przestaje się bać:

Chwilowej samotności.

Własnego towarzystwa.

Własnych uczuć.

Kiedy zaczyna wierzyć, że życie jest dobre.

I rozumie, że sam strach zabija życie.

Mądrze powiedział....

szczególnie w czasach, w których politycy, czasem pracodawcy, a czasem o zgrozo i bliscy chcą mieć nad nami kontrolę przez zastraszanie......

Mój strach przed ludźmi paradoksalnie chroni mnie przed zastraszaniem.....

Ponieważ trzymam się z dala od złych ludzi 

Wykreślam ich......

Jak mówi moja siostra od dziecka jestem mistrzem stawiania granic......

Nie łudzę się, że żyjąc w systemie jestem w stanie być wolnym bytem no nie,

ale ja chyba jestem wolnym duchem.......

i na prawdę nauczyłam się skupiać na tu i teraz.......

lubię siebie

i ostatnio nawet mój mąż się podśmiechuje, że jestem próżna ;-)

trochę jestem.....

ale dlaczego ktoś nam wmówił, że mamy udawać, że nie nie nie Ja nie jestem super.......

skoro jestem

Mam pokorę do życia ogromną i to trzyma mnie na powuerzchni.....

Całą walkę o siebie taką jak tu i teraz zaczęłam jedenaście lat temu i wczoraj minęło 11 lat jak napisałam pewną notkę......

na koniec przywrócę ją tutaj.....

ja od zawsze do szuflady......to też właściwie piszę do internetowej szuflady,

ta moja próżność każe mi się tym dzielić więc się dzielę